Dag 12 van de stabiliteitsfase
Pfew, gelukkig weer onder de 86 kilo. Ik eet nu overdag's alleen maar fruit en dan 's nachts een verantwoorde maaltijd, ik denk dat ik daardoor wel zal afvallen.
Weten jullie nog dat ik het had over een geheime missie? Nou, die gaat dus niet door. Hier onder is een stuk uit mijn blog op een andere site, kunnen jullie lezen waar het over ging. Ik ben zo blij en gerust dat ik nu de beslissing heb genomen om het niet achter Gerry's rug om te doen, dat achterbakse gedoe is toch maar niets voor mij, hahaha! Slapeloosheid is nu ook opgelost!
Daarom Blog ik het maar van me af. Slapeloze nachten heb ik ervan, jemig! Goed, waar gaat dit over? Ik wil al heel lang een tattoo laten zetten maar mijn man is er pertinent tegen. Hij vindt het asociaal staan en weigert er ook maar serieus met me over te praten. Hij is er gewoon op tegen en wil niet dat ik er één neem.
Nu heb ik stiekem een afspraak staan bij de tattoo shop. Ik ben er vorige week al geweest samen met een vriendin om te laten zien wat ik graag wilde en om te kijken wat de mogelijkheden waren en dinsdag 16 september a.s. om half twaalf gaat het gebeuren! Er wordt dan een (hopelijk) mooie afbeelding van mijn hond (Dopey de boxer, zie afbeelding bij mijn profiel) op mijn rug gezet. Ik ben er nog niet uit of 'ie in het midden van mijn rug moet komen of op mijn schouderblad.
Maar ik voel me zo ongelofelijk achterbaks hè?! Ik ga dus moedwillig achter zijn rug om een tattoo laten zetten, hij weet gewoon van niets. Ik zie er zo tegenop om het hem te vertellen en omdat ik liever achteraf ruzie krijg dan anderhalve week lang vóór het zetten (én dan waarschijnlijk óók nog eens als ik de tattoo heb láten zetten) vertel ik het hem maar achteraf... Overdags gaat het nog wel maar s’nachts bevliegt het me van alle kanten, ik doe al een paar nachten geen oog dicht. Ik slaap zo slecht en als ik dan in zo’n slapeloze nacht achter de computer zit vind ik mezelf een monster van een mens. Er zit niets als eerlijkheid en goedheid in mijn man en hij is zich onbewust van het feit dat ik achter zijn rug om iets aan het doen ben waar hij pertinent tegen is.
Maar ik voel me zo ongelofelijk achterbaks hè?! Ik ga dus moedwillig achter zijn rug om een tattoo laten zetten, hij weet gewoon van niets. Ik zie er zo tegenop om het hem te vertellen en omdat ik liever achteraf ruzie krijg dan anderhalve week lang vóór het zetten (én dan waarschijnlijk óók nog eens als ik de tattoo heb láten zetten) vertel ik het hem maar achteraf... Overdags gaat het nog wel maar s’nachts bevliegt het me van alle kanten, ik doe al een paar nachten geen oog dicht. Ik slaap zo slecht en als ik dan in zo’n slapeloze nacht achter de computer zit vind ik mezelf een monster van een mens. Er zit niets als eerlijkheid en goedheid in mijn man en hij is zich onbewust van het feit dat ik achter zijn rug om iets aan het doen ben waar hij pertinent tegen is.
Ook kunnen we het geld van de tattoo wel beter gebruiken; nieuwe afzuigkap, de keuken is aan een renovatie toe en we willen ook al een hele poos naar Disneyland Parijs. Zucht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten